Akşamüstleri

Yaz mevsiminin akşamüstlerini seviyorum ben. Hani böyle güneşin sıcağı geçmiş batmaya yüz tutmuş; ama etraf daha aydınlık,yinede birkaç yıldız belirmeye başlamış, hafif bir esinti cıkmış o esinti yüzünü okşamaya başlamış, işte bu his...işte tam da bu his huzurdur . Hayata bağlar beni, içim huzurla dolar. Gözlerimi kaparım,derin bir nefes alırım ,bu nefeste neler neler duyumsarım,karışık çiçek kokuları gelir burnuma, yeni biçilmiş ot kokusu gelir, dinginlik gelir, hele ki deniz kenarındaysam iyot kokusu gelir, ki bu da her şeye bedeldir. Mutluluktur, hafifliktir, huzurdur. Çocukken oyun saatlerinin geldiğinin habercisiydi bu his bu hava, o tatlı serinlikte gönlümüzce oynardık sokaklarda uzun günlerin tadını çıkarırdık. Büyüdüm belki bilmiyorum; ama bu his hiç dinmedi kalbimde, hala o tebessüm yerleşir yüzüme. Mevsiminde olmasam bile hatırlamak yeter bana bu duyguyu, yaşamın ne güzellikler barındırdığını hatırlatır hep yeniden , yeniden.  Hani Özdemir Asaf'in şiirindeki bir dize gibi, Ferudun Düzağaç'ın da bu dizeleri seslendirdiği gibi mırıldanırım hep içimden " günün en güzel saatleri bunlar " Mevsiminde olmasam bile hatırlamak yeter bana bu duyguyu. Şimdi mevsime yavaştan adim atmışken, memleketimin en güzel mevsimindeyken, memleketim en güzel kokusuna bürünmuşken ben Adana'da her akşam üstü ciğerlerime portakal çiçeği kokusunu dolduruyorum. Ki bu hislerin en güzelidir, gülümsemelerin en kolayıdır... Belki bazen çok zor her şey ; ama yaşam her gün yeniden baslar... 

Bu yazının şarkısıda İlham İrem'den olsun ''AKŞAMÜSTLERİ'' dinleyin derim...