KENDİ HALİNDE

Kendi halinde olan insanları çok seviyorum. Onlara baktıkça içim huzur doluyor, dinginleşiyorum ve ilham alıyorum. Hepimizin kendimize ait dünyası var esasında. Ama sanki artık pek azımız adapte olabiliyor bu gerçek dünyaya. Çünkü etrafımızla o kadar meşgulüz ki hepimiz... kesinlikle iç sesimizi duyamaz olduk

Sosyal medyada da böyle insanların hesaplarını takip etmeyi , böyle olduğuna inandığım arkadaşlarımla, uzun uzun konuşmayı ve vakit geçirmeyi seviyorum. Bu insanlar ya da böyle yaşayanlar tabi ki de kendilerini dışarıya karşı izole etmiş değiller; aksine son derece sosyal, gülmeyi eğlenmeyi çok da seven, yaşamdan haz duyan insanlar. Ama söylemek istediğim çok farklı bir şey, yani bu kendi kendine yetebilmek gibi bir şey sanırım. Mesela bakıyorum, çok güzel şeyler yapıyor, elinden neredeyse her iş geliyor. Boyama yapıyor, dokuma yapıyor, evdeki eski eşyaları onarıp revize ediyor, sanatla uğraşıyor, okuyor, pasta yapıyor, çocuğuyla bisiklet de sürüyor. Ama bunları bangır bangır bağırmadan yapıyor , sadece paylaşıyor. Ne gelecek olan ‘like’ ları hesaplıyor ne de reklam olsun, kendimi göstereyim, insanlar beni alkışlasınlar diye bir çabaya giriyor. O paylaşmak ve göstermek arasındaki ince çizgiyi yakalamış. Sadece yaşıyor, bunu da büyük bir uyum içerisinde yapıyor.

Keşke hepimiz birazcık kendimizi bu yönde törpüleyebilsek , akışa güvensek, sade ve huzurlu yaşamanın önemini kavrayabilsek... bebeğimiz uyuduğunda yaptığımız anne kahvesinin hazzını daha çok duyarız bence, ya da başladığımız sporun, diyetin kendimiz için olduğunu kavradığımızda. Paylaşmanın, anı biriktirmenin bilincine vardığımızda. İşte böyle insanlar var, aralardan seçin bulun onları. İnanın onların ahengi, huzuru size bulaşacaktır. Böyle insanlarla yakın olun. Kendi kendine yetebilen , kendi halinde olan güzel insanlar...