Koza Mevsimi

Her mevsim geçişinde sıklıkla kendime sorarım : acaba ben hangi mevsimi daha çok seviyorum diye. Bu soruyu tekrarlamamın sebebi sanırım geçişe adapte olabilmek , bir de geçişten kendime iyi bir pay çıkartabilmek için. Yani bazen mevsim geçişinden bile mutluluk yaratabilmek için.  Bu sorumun karşılığında aldığım cevap ise : sonbahar. Diğerlerine göre biraz daha ağır basıyor. Kim bilir , belki doğum mevsimim olduğu için , belki de dinginliği bana huzur verdiği için. Bir kere doğanın uykuya geçişini izlemeyi çok seviyorum. Bana hep içe dönmenin huzurunu hatırlatıyor. Yine de diğer mevsimleri de pek birbirinden ayıramıyorum ; mesela kışı da çok severim ; sıcak çaya, içtiğin çayın tadına varmaya en yakışan mevsimdir.  Ama sıcak memlekette yaşayınca üşümek zor gelse de , asıl zor gelen dışarıda olan bir sürü zavallı canın var olduğunu bilmek. İlkbahar dersen ... Bak işte onda da doğanın uyanışı muhteşemdir, kokusunu duyarsın resmen. Yaz ise ... memleket çok sıcak olsa da , yaz ayrı bir güzel , özgürlük gibi, deniz gibi, iyot gibi...

Sonbaharı henüz geride bırakıp, kışa geçtiğimiz şu günlerde (hala Adana’ya gelmek için kararsız bir mevsim kış) , evde olmanın, içe dönmenin tadını çıkartıyorum. Tabi ki güneşli hafta sonları bol oksijen , enerji için itinayla değerlendirilir, bu ayrı. Ama evde olmak , evle ilgili değişiklikler  yapmak , kurabiye yapmak J camları tek tek kapatmak, kendini dinlemek, etrafındaki insanları uzaktan izlemek,ruhunu beslemek,kızımla olmak <3... Dahası kahve makinesinden yayılan evi dolduran mis gibi kahve kokusu , kurabiye kokusu... Her biri ayrı ayrı iç huzur , şükür sebebi benim için şu sıralar. Bu mevsimde evde olmayı çok seviyorum. Ki bana göre kendisiyle barışık herkes hayatında bazı dönemler mutlaka kozasına dönmelidir. Benim kozam evim, herkesinki farklılık gösterebilir ; ama mutlaka yapılmalı. O kozada ihtiyacı olan ne varsa olmalı insanın , sessizlik , dostluk , yalnızlık , az , öz...

Madem koza mevsimindeyim , uzun zamandır kafamda olan bir çok şeyi hayata geçirmek için adımlar atayım dedim. (kimine göre oldukça sıradan şeyler :) Mesela uzun zamandır evde değişiklik yapmak istiyordum, sonuçta bu mevsimde ailemle daha çok evde olacaktık ; ama vakit bana asla yetmiyordu, bende yetişemiyordum ve sanki yetemiyordum. Kızımla,eşimle , ailemle daha çok olmak istiyordum ve  beni bundan alıkoyacak , gereksiz meşgul edecek uğraşların olmadığı, daha rahat bir zaman dilimi istiyordum.  Evde değişiklik yapmak istememin ana sebebi buydu aslında. Bir adım atmalıydım , insanlık için küçük benim için büyük bir adım. Ve değişiklik için bir adım attım , özellikle dekorasyonla ilgili. Ama alarak değil , atarak !  Bana fazlalık olan , yük olan her şeyden bir çırpıda kurtularak. Büyük bir kısmını hallettim, birazcık daha var. Sırasıyla ilerliyorum. Zamanım çoğalıyor, gereksiz uğraşlarım yok oluyor ve benim ruhum hafifliyor. Benim koza mevsimim böyle işte.